Uważamy, że Dom jest tam gdzie są ludzie, którzy chcą być i żyć ze sobą. Nasi niepełnosprawni przyjaciele po śmierci rodziców bardzo potrzebowali drugiej rodziny, bliskich relacji, miłości. Dlatego powstała Wspólnota Św. Józefa.

Życie we Wspólnocie ma charakter rodzinny i pozbawione jest cech instytucjonalności. Brak w nim podziału na pensjonariuszy i personel. Wraz z osobami niepełnosprawnymi zamieszkują socjusze (wolontariusze podejmujący swe obowiązki bez wynagrodzenia), którzy zapewniają  bezpieczeństwo, zabezpieczają sprawy bytowe, ale przede wszystkim budują bliskie, rodzinne relacje z osobami podopiecznymi. Mieszkańcy aktywnie uczestniczą w codziennym życiu Domu, wykonując swoje codzienne obowiązki, czy aktywnie wypełniając czas wolny. W efekcie utrzymują sprawność społeczną, a także nabywają nowe praktyczne umiejętności. Funkcjonowanie Domu wspierają także wolontariusze z zewnątrz, po przejściu odpowiedniej formacji w strukturach SPES.

Posłuchaj reportażu Radio Katowice. Autor: Agnieszka Loch. Domownicy opowiadają o prostej codzienności.

Pierwsza nasza podopieczna zamieszkała w tworzonej przez nas Wspólnocie Św. Józefa we wrześniu 2010 roku. Obecnie we Wspólnocie przebywa trzech podopiecznych. Osoby te nadal, po śmierci swych rodziców, uczestniczą w zajęciach naszego Warsztatu Terapii Zajęciowej, w sobotnich aktywnościach Wspólnot Spotkań oraz w obozach terapeutycznych. Korzystanie z wszystkich struktur terapeutycznych SPES umożliwia im utrzymanie i umacnianie dotychczasowych więzi z bliskimi osobami. 

Wspólnota mieszkała w wynajętym lokalu, a w październiku 2018 roku przeprowadziła się do budynku kupionego i wyremontowanego przez SPES. Remont i przebudowa były niezbędne, by zlikwidować bariery architektoniczne oraz dostosować do potrzeb osób niepełnosprawnych. 

O inicjatywie w prasie:

Więcej niż mury

Nadzieja na dom 

oraz na naszej stronie:

Aktualności Wspólnoty Św. Józefa