Każdy z nas pielgrzymował na Górę Św. Anny ze swoimi prywatnymi intencjami w sercu. Jednak jedna intencja była wspólna – o wszelkie dobro i łaski dla Przyjaciół i Dobrodziejów Stowarzyszenia SPES. To był prawdziwy szturm do nieba. W ten sposób dziękujemy Wam, że jesteście!

Tym razem na coroczną pielgrzymkę wyruszyliśmy do sanktuarium Św. Anny czyli jak to mówią Ślązacy na Anaberg. Miejsce malownicze, szczególnie ukochane przez rodziny. Miejsce swojskie i takie „nasze”, bo jedzie się tam jak do babci. Święta Anna była przecież mamą Najświętszej Maryi Panny i babcią Pana Jezusa.

550 metrów – to blisko czy daleko?

Autokar podjechał najbliżej kościoła jak się dało. A mimo to, trzeba się było wspinać. Do wyboru albo liczne schody albo droga wijąca się wokół wzgórza. Tak czy inaczej dla wielu uczestników i ich rodziców, osób niepełnosprawnych i starszych była to ofiara. Grzegorz, który chodzi o kulach, szedł po Mszy Św. do domu pielgrzyma przez pół godziny choć to zaledwie 550 metrów. Jacek bardzo powoli schodził po stromych schodach, ale też dał radę.

Pielgrzymka jest okazją, by się spotkać, rozmawiać, słuchać, zacieśniać więzi

W ciągu roku spotykamy się regularnie w mniejszych grupach. Cześć osób zna się tylko z sobotnich Wspólnot Spotkań, część z Warsztatu Terapii Zajęciowej. Dlatego organizujemy wydarzenia dla całej Wspólnoty SPES, takie jak pielgrzymka, by ludzie mogli się bliżej poznać, nacieszyć sobą, popatrzeć na Wspólnotę z szerszej perspektywy jak na rodzinę, miejsce przynależności wielu osób. A modlitwa w takim gronie? Blisko 100 osób? To prawdziwy szturm do nieba.