Przez izolację niepełnosprawna Ania zamknęła się w sobie. Z dnia na dzień traciła chęci do życia, mimo, że walczyliśmy o jej sprawność na odległość. Dziś, gdy mogliśmy już otworzyć Warsztat Terapii Zajęciowej, Ania powoli wraca do siebie. Po raz kolejny potwierdza się, że kluczem do radości są bliskie i rzeczywiste relacje z ludźmi.

Jaki wpływ miała izolacja na osoby z niepełnosprawnością i ich najbliższych? O tym boleśnie przekonał się m.in. tata Ani. Jego niepełnosprawna córka smutniała z dnia na dzień.

Kwarantanna odbierała Ani radość każdego dnia

Z czasem nie chciała już wychodzić na spacery, mniej jadła, była w kiepskim nastroju, praktycznie bez chęci do życia. - opowiada tata Ani.

Zaburzył się jej cały życiowy schemat, który polegał, na tym, że od poniedziałku do piątku pracowała w Warsztacie Terapii Zajęciowej, w soboty jeździła na spotkania integracyjne z wolontariuszami. Zawsze najważniejsze było bycie z ludźmi, a podczas kwarantanny tego zabrakło. I nie pomogły wsparcie i zainteresowanie przez telefon. Nic nie zastąpi spotkań twarzą w twarz. Zwłaszcza u osób z niepełnosprawnością intelektualną, kontakty wirtualne nie mają racji bytu, są abstrakcją.

Ania wraca do pracy w Ośrodku Terapii

Ania na tyle była wycofana i zniechęcana wszystkim, że nawet informacja o tym, że może wrócić do pracy w Warsztacie, nie ucieszyła jej. Jednak tata Ani przebił się jakoś przez jej bunt i przekonał do wyjścia. Pierwszy dzień w ośrodku minął Ani spokojnie. Choć, jak mówi jej terapeutka, nie chciała zjeść drugiego śniadania, za to piła dużo wody. Mamy nadzieję, że małymi krokami wróci do normalności.

I nabraliśmy jeszcze większego przekonania, że to co robimy ma sens, że nie możemy zaprzestać sobotnich Wspólnot Spotkań, terapii w Warsztacie czy wakacyjnych obozów. Jesteśmy potrzebni.

A Ciebie Drogi Czytelniku prosimy wspieraj nas, byśmy mogli zadbać o Anię i pozostałych niepełnosprawnych Przyjaciół.

WSPIERAM