Trasa była prosta, ale długa. Dużo czasu, żeby się bliżej poznać, tym bardziej, że ekipa wolontariuszy w większości się nie znała, a już za parę dni mamy jechać razem na obóz. Wyruszyłyśmy z Rycerki żółtym szlakiem na Wielką Raczę. Ania jako pierwsza dostała mapę i prowadziła nas na szczyt. Droga sprzyjała rozmowom.

Pierwszym przystankiem było schronisko na Wiekiej Raczy. Gorąca herbata z cytryną to jest to. Do pokonania zostały nam bagatela ponad 4 godziny drogi do Zwardonia. Co jakiś czas mijałyśmy turystę, najczęściej ze Słowacji. Godzina 15.00 zaprosiła nas do odmówienia Koronki do Bożego Miłosierdzia. Sylwia zaliczyła błoto po kolana. W końcu ok 18.00 dotarłyśmy na nocleg do uroczego domku Doroty. Wokół cisza i wszechobecna przyroda. Poziomki zrobiły furorę. Kto chciał odpocząć musiał jeszcze trochę poczekać. Najpierw trzeba było przynieść wodę ze studni oraz drzewo na ognisko. Kiełbaski były pyszne, a Tabu i Kalambury to jak wisienka na torcie. W niedzielę ciężko było wstać, ale to nam nie przeszkodziło pójść na Eucharystię. Wyprawa była bardzo udana.