Prace nad opracowaniem zasad programu pomocy dla dzieci w ciężkim stanie klinicznym rozpoczynamy w kwietniu 2012 roku. Dokonujemy analizy prawnej, z której powoli zaczyna wyłaniać się regulamin świadczenia pomocy. Przyznawane rodzinom stypendium będzie świadczeniem pomocy społecznej. Założenia programu badają doradcy podatkowi, którzy zalecają wystąpienie o wydanie tak zwanej intepretacji podatkowej. Rozpoczynamy opracowywanie kwestionariusza, który pomoże zebrać informacje o sytuacji finansowej rodziny aplikującej o pomoc oraz kwestionariusza, skali oceny stanu zdrowia dziecka. Do współpracy w opracowaniu skali oceny klinicznej pozyskujemy lekarzy, w tym specjalistów anestezjologii i intensywnej terapii medycznej. Nasz projekt konsultujemy w środowisku osób opiekujących się dziećmi w ciężkim stanie klinicznym oraz lekarzy posługujących w ruchu hospicyjnym. 

Równolegle podejmujemy kontakt z Ministerstwem Spraw Wewnętrznych i Administracji celem właściwego przygotowania wniosku o zgodę na przeprowadzenie zbiórki publicznej. Niestety, od pracowników MSWiA uzyskujemy informację, iż ze względu na zaproponowane przez nas zasady przyznawania i rozliczania stypendiów (zwłaszcza w kontekście możliwości rozdysponowania stypendium przez rodzinę zgodnie z jej aktualnymi potrzebami) takowej zgody nie otrzymamy. Niemniej, decydujemy by takowy wniosek sporządzić, solidnie uzasadnić i złożyć w MSWiA. Rozpoczynamy również prace nad systemem informatycznym, w którym online, przez internet przyjmowane i rozpatrywane będą wnioski rodzin ubiegających się o pomoc. Do momentu rozpatrzenia wniosków nie będziemy przetwarzać żadnych dokumentów w postaci papierowej - pojawią się one dopiero na etapie podpisywania umów z rodzinami, które uzyskają stypendium. W ten sposób chcemy zminimalizować koszty obsługi programu oraz ograniczyć do niezbędnego minimum formalności i zaangażowanie czasowe wnioskujących.