– Teraz Daria będzie się nami opiekować, mamy Anioła Stróża – mówi mama 11-letniej bohaterki. Była uśmiechnięta, otwarta, serdeczna i potrafiła się cieszyć tym co ma. Jej postawa zadziwiała, bo choć nie mogła żyć jak zdrowe dzieci nie traciła optymizmu i pogody ducha. Dążyła do samodzielności. Nauczyła się podawać sobie jedzenie. Nie było to proste zadanie gdyż Daria odżywiana była dojelitowo. Wchodziła w kuchni na taboret, aby dosięgnąć do blatu. Przygotowywała mieszankę odżywczą, naciągała ją do łyżkostrzykawki i dozowała przez rurkę wprost do żołądka. Całą procedurę kończyła uśmiechem, a na twarzy widać było dumę. 

 

Daria mówiła, pomimo założonej tracheostomii. By coś powiedzieć zatykała wylot rurki w tchawicy. Lubiła opowiadać o swoich zainteresowaniach, marzeniach. Wdrapywała się na krzesło przy biurku i pokazywała na mapie dokąd chciałaby pojechać. Gdy brakowało jej tchu siadała przy koncentratorze tlenu, przykładała maskę tlenową do twarzy i w ten sposób oddychała. Ze względu na chorobę serca i uszkodzone płuco dziewczynka dotleniała się przez całą noc i kilka razy w ciągu dnia. 

 

Nasza stypendystka zmarła 20 lutego br. Trafiła do szpitala z powodu powikłań po przeziębieniu. Organizm poddał się, słabe serce i płuco przestały pracować. Dario! Uczyłaś nas jak ŻYĆ na całego, przypominałaś, że uśmiech to podstawa i że nie należy zrażać się przeciwnościami. Dzięki pomocy darczyńców Daria miała więcej siły, by być dzielną i uśmiechniętą mimo cierpienia. Rodzina otrzymywała co miesiąc stypendium, za które kupowała leki i środki opatrunkowe. W zeszłym roku spełniło się największe marzenie dziewczynki - pojechała na wakacje nad morze.  W imieniu Darii i jej rodziny – dziękujemy!

 

Dowiedz się więcej o Darii na stronie: Daria Tomczyk