Hipoplazja mostowo-móżdżkowa – taką diagnozę usłyszeli rodzice Stepanka. Chłopczyk nie chodzi, nie siedzi, karmiony jest przez rurkę w brzuszku. Postawili wszystko na jedną kartę ratując dziecko. Opuścili swój kraj i przyjechali do Polski, bo tu znaleźli kompleksową pomoc: lekarzy i rehabilitantów. Kluczowe było to, że specjaliści byli w jednym miejscu.

WPŁACAM DAR

Drogi Czytelniku! Prosimy Cię o wpłatę kilkuzłotowej darowizny oraz przekazanie 1% podatku na sfinansowanie stypendiów przekazywanych przez nasze Stowarzyszenie dla dzieci w ciężkim stanie klinicznym. Dziękujemy!

Rodzice – Andrii i Iryna, jako cudzoziemcy musieli wyrobić sobie karty pobytu. Ona lingwistka, on architekt. Andrii znalazł pracę w zawodzie. Jednak nie zarabia na tyle, aby pokryć koszty opieki nad dzieckiem. A jest jedynym żywicielem rodziny. Musi uzupełnić też wykształcenie, ze względu na inne realia i przepisy w branży. Iryna z kolei nie może iść do pracy, bo opiekuje się Stepanem, który jest w ciężkim stanie klinicznym i zdrową Emmą, która ma niecały roczek. Nie ma więc dostępu do rynku pracy, a w kraju może przebywać tylko dlatego, że jest żoną swojego męża.  

Adnotacja na karcie pobytu „brak dostępu do rynku pracy” niesie ze sobą kolejne skutki. Mama nie otrzymała prawa do świadczenia pielęgnacyjnego (1580 zł), które należy się osobie, rezygnującej z pracy z powodu opieki nad chorym członkiem rodziny. Nie ma też świadczenia rodzicielskiego. Polskie prawo nie przewidziało takiej sytuacji względem obcokrajowców. Iryna i Andrii są poszkodowani z powodu luki prawnej. 

Zostali stypendystami SPES