Nowelizacja ustawy o transporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw, która weszła w życie z dniem 4 kwietnia 2015 roku wprowadziła obowiązkową procedurę wyznaczania i dostosowania dworców autobusowych do udzielania pomocy osobom niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności ruchowej. 

Nowelizacja ma na celu ma wykonanie postanowień rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 181/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. dotyczącego praw pasażerów w transporcie autobusowym i autokarowym oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 2006/2004. 

Unijne rozporządzenie reguluje kwestie dotyczące:

• odszkodowania i pomocy w razie wypadków,
• praw osób niepełnosprawnych i osób o ograniczonej sprawności ruchowej, w tym wyznaczenia terminali (dworców autobusowych) do udzielania pomocy tym osobom,
• praw pasażerów w przypadku odwołania lub opóźnienia kursu,
• informacji i skarg,
• krajowych organów odpowiedzialnych za egzekwowanie przepisów rozporządzenia.
• zakresu pomocy udzielanej osobom niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności ruchowej w wyznaczonych terminalach oraz na pokładzie pojazdu.  

Pomoc w wyznaczonych terminalach (dworcach autobusowych) to pomoc i rozwiązania niezbędne, aby osoby niepełnosprawne i osoby o ograniczonej sprawności ruchowej mogły:

• poinformować o swoim przybyciu na dworzec i zwrócić się o pomoc w wyznaczonych punktach,
• przemieścić się z wyznaczonego punktu do stanowiska odprawy, poczekalni oraz miejsca wejścia na pokład pojazdu, 
• wejść na pokład pojazdu korzystając z wind, wózków inwalidzkich lub innej potrzebnej pomocy, odpowiednio do sytuacji,
• załadować swój bagaż,
• odebrać swój bagaż,
• opuścić pokład pojazdu,
• przewozić ze sobą w autobusie lub autokarze certyfikowanego psa przewodnika,
• udać się na swoje miejsce siedzące. 

Nowelizacja ustawy o transporcie drogowym  zawiera regulacje dotyczące:

• wyznaczenia dworców autobusowych i autokarowych, w których będzie udzielana pomoc osobom niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności ruchowej w zakresie określonym w unijnym rozporządzeniu; 
• organów, do których pasażer może wnieść skargę w przypadku naruszenia przepisów rozporządzenia;
• sankcji za naruszenie przepisów rozporządzenia.

Obowiązkowa procedura wyznaczania i dostosowania dworców do udzielania pomocy osobom niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności ruchowej dotyczy dworców zlokalizowanych w miastach powyżej 50 tysięcy mieszkańców, stanowiących własność lub współwłasność jednostki samorządu terytorialnego, z których rocznie odjeżdża powyżej 500 tysięcy pasażerów. Spełnienie tych kryteriów stanowi  podstawę do wyznaczenia dworca do udzielania pomocy osobom niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności ruchowej oraz do wpisania do wykazu dworców, zamieszczonego w Biuletynie Informacji Publicznej ministerstwa właściwego do spraw transportu.

zobacz Wykaz dworców wyznaczonych przez Ministra Infrastruktury i Rozwoju do udzielania pomocy osobom niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności ruchowej 

Burmistrz lub prezydent miasta powyżej 50 tysięcy mieszkańców, w terminie 2 miesięcy od wejścia w życie ustawy, dokona analizy spełnienia wyżej wymienionych w określonych kryteriów przez dworzec, natomiast w terminie 4 miesięcy od wejścia ustawy w życie marszałek województwa przekaże ministrowi właściwemu do spraw transportu informację o dworcach spełniających określone w ustawie kryteria. Informacja ta będzie również wskazywała czy dworce wymagają dostosowania do udzielania pomocy osobom niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności ruchowej.
Jednostki samorządu terytorialnego będą zobowiązane do dostosowania pozostałych dworców do udzielania takiej pomocy w terminie 9 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. Te dworce zostaną wyznaczone do udzielania pomocy po upływie 11 miesięcy od dnia wejścia ustawy w życie. Jednocześnie ustawa przewiduje dla każdego właściciela dworca, który nie spełnia ustawowych kryteriów, możliwość wystąpienia z wnioskiem do ministra właściwego do spraw transportu o wyznaczenie tego dworca do udzielania pomocy osobom niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności ruchowej, o ile jest on dostosowany do udzielania tej pomocy.

Dostosowanie dworca autobusowego do udzielania pomocy osobom niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności ruchowej jest zadaniem własnym jednostek samorządu terytorialnego. Koszty związane z dostosowaniem każdego dworca ponosi jego właściciel.

Organem właściwym do rozpatrzenia skargi na niewłaściwe wykonywanie obowiązków przez przewoźnika drogowego jest organizator publicznego transportu zbiorowego (w przewozach regularnych w krajowym transporcie drogowym) oraz organ właściwy do wydawania zezwoleń w międzynarodowym transporcie drogowym (w przewozach regularnych w międzynarodowym transporcie drogowym). 

Organem właściwym do rozpatrzenia skargi na niewłaściwe wykonywanie obowiązków przez zarządzającego dworcem, wyznaczonym do udzielania pomocy osobom niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności ruchowej jest marszałek województwa.

W przypadku dworców będących własnością samorządu województwa rozpatrywanie skarg należy do obowiązków wojewody.